Ինքնավստահությունն ու աջակցությունը գործի կեսն են

«Ո՞ւմ մոտ ես պարապում, ինչքա՞ն ես հավաքում թեստ գրելուց, քանի՞ ժամ եք պարապում, դասախոսդ ի՞նչ է ասում, անվճարի շանսեր ունե՞ս»։

Այս հարցերի շարանը կարելի է անվերջ շարունակել, անընդհատ հնչող ու արդեն հոգնեցնող հարցեր, որոնք հանգիստ չէին տալիս ինձ ու հասակակիցներիս վերջին ամիսների ընթացքում։ Գրեթե բոլորը շտեմարանները «գրկած» վազում էին պարապմունքի ու աշխատում հնարավորինս անգիր անել դրանցում զետեղված ամեն կետն ու ստորակետը՝ անկախ ամեն ինչից, թե դա իրենց իրականում պետք է, թե՝ ոչ ու շունչները պահած՝ սպասում քննություններին։ Եկան, գնացին, անցան, վերջացան այդ «հույժ կարևոր», միևնույն ժամանակ ոչ այդքան կարևոր իրադարձությունները։ Հետո սկսվեց հարցերի ու քննարկման մյուս փուլը․ «Ամբողջն անծանոթ էր, իմը նույնն էր, հը՞, ո՞նց ես գրել, ինչքա՞ն հավաքեցիր, ես ավելին էի սպասում, իսկ ես գոհ եմ»։

Գիտեք, ես էլ հանձնեցի, ես էլ անցա այն ամենի միջով, ինչպես ընկերներս, հասակակիցներս ու ընթացքում, ամեն օր, անընդհատ վերլուծում էի ինքս ինձ համար, թե ինչ է այս ամենը, և ինչի համար է ընթանում մղվող «կռիվը»․ «Ես քսանի եմ, ինքն արժանի է, ես ավելին եմ աշխատել, բողոքարկելու եմ․․․»։

Անկախ ամեն ինչից, թե որն է գիտելիքի ստուգման իրական մեթոդը, ինչ են իրենցից ներկայացնում շտեմարանները, թե ինչքան ոչ պետքական ու անիմաստ հարցեր կան այնտեղ, ինչ կարգով է կազմակերպվում պետական բուհերի ընդունելությունը, և արդյոք հարկավո՞ր են այս քննությունները, և ո՞րն է դրանց արժեքը, այս հարցերի շուրջ էլ կարելի է երկար զրուցել, բայց այս անգամ ուզում եմ պատմել իմ պատմությունը։

«Ցնծության» իմ անձրևանոցը

«Իսկ դուք արդեն ձեր Վերջին զանգի սցենարը գրե՞լ եք, թե՞ պատվիրելու եք»։

Մի քանի օր առաջ շրջանավարտ ծանոթներիցս մեկն ինձ նման հարց տվեց, մի պահ լռեցի, որ մտքերս հավաքեմ ու կարողանամ նրան պատմել, թե ինչպես ենք մենք նշում այն կրթահամալիրում, և երբ ես ասացի՝ մերը «Վերջին զանգ» չէ, մերը «Ցնծություն» է, ինքն էլ մի պահ լռեց։ Մտածում էր՝ կատակ եմ անում, մտածում էր՝ ինչպես արձագանքի, որ ինձ թվա՝ ասածս հասկացել է։ ))

Սկսեցի ներկայացնել (իրականում ինչքան էլ պատկերավոր ներկայացնես, մեկ է՝ դիմացինդ չի ընկալում այնպես, ինչպես դու գիտես, ինքն ուրիշ ձև է պատկերացում, բայց կարծես ինձ հաջողվեց շարժել հետաքրքրությունը։ Ուրեմն ոգևորությամբ եմ պատմել։ )

 Այդ նույն ոգևորությամբ էլ ուզում եմ գրել կատարածս փոքրիկ աշխատանքի մասին, թե ինչպես սկսեցի կիսաշրջազգեստիցս ու հասա տոնական բրոշին։ Հենց բրոշի մասին էլ ուզում էի խոսել, այդ հարցին էլ եմ հանդիպել:

-Իսկ ձեր զանգերը փայտի՞ց են լինելու, թե՞ էլի ուրիշ մի բան։

- Ըհը, ուրիշ մի բան, ով ինչ ուզի, իմն անձրևանոց է։ )

Մեր գարնանային նախագիծը

Երբեք չեմ կարող պատկերացնել՝ ինչպես կարելի է անտարբեր անցնել բնության այս հարուստ հրաշքների կողքով և չսիրել իրենց։ Ծաղիկներով կարելի է հիանալ, անդադար և ամենուր։ Անակնկալ նվեր ստացած ու այգում ծաղկած ծաղիկները կարող են բարձրացնել տրամադրությունդ, լցնեն օրդ դրական էներգիայով, իսկ նրանցից յուրաքանչյուրի տարբերվող և յուրահատուկ բույրն էլ թարմություն հաղորդել։

Ասեմ ավելին, եթե կենսաբանական տեսանկյունից դիտարկենք, ապա կարող ենք ասել, որ նրանք նույնպես կենդանի օրգանիզմներ են, որոնք զգում են ամեն ինչ։ Եթե տանը կամ այգում աճեցրածդ ծաղկին շատ սիրես ու խնամքով վերաբերվես, ապա այն արագ կաճի ու երկար կյանք կունենա, իսկ եթե ծաղիկ ես նվիրում սիրով, կամ ընդունում մեծ ոգևորությամբ, ապա դրանք երկար ժամանակ թարմ են մնում։

Տանից դուրս գալիս, դասի կամ աշխատանքի գնալիս, զբոսնելիս կարծում եմ՝ ծաղիկներով լի կանաչապատ տարածքներն աչք են շոյում, էսթետիկ հաճույք պատճառում, բարձրացնում տրամադրությունդ, բացի այդ նպաստում են օդի մաքրությանն ու թարմությանը։

Դրա համար էլ, որոշեցինք նման հավես բան իրականացնել մեր կրթահամալիրի տարածքում։ Կրթահամալիրի բակն էլ ընդարձակ, արևոտ․․․մի խոսքով կա ամեն նախապայման այն ավելի գունավոր դարձնելու համար։ Նախ ուսումնասիրեցինք ու ընտրեցինք տվյալ տարածքին համապատասխան բազմամյա բույսեր, հետո որոշեցինք՝ ինչ դիրքով պիտի տնկենք, որ ավելի հետաքրքիր լինի ու մի խումբ շրջանավարտներով անցանք գործի, իրականացրեցինք գարնանային նախագիծը, որին մասնակցեցին նաև 9-րդ դասարանցիները։

Թթվածնի նշանակությունը մեր օրգանիզմում

 Առավոտյան տնից դուրս գալիս խորը շնչում ենք, և հենց այդ թարմ օդն էլ ապահովում է մեր օրվա առույգությունը: Մարդու կյանքի առաջին և վերջին գործողությունը  շնչառությունն է: Դժվար թե մեզնից մեկը կարողանա ապրել առանց թթվածնի թեկուզ մեկ րոպե: Երկրի վրա տարածված այս քիմիական տարրն իրականում այքան կարևոր է մեզ համար, որ դուք նույնիսկ չեք էլ պատկերացնում: 
Այդ իսկ պատճառով որոշեցի թարգմանել նյութը և իմ հմտությունների սահմաններում պատրաստել այս փոքրիկ, բայց հետաքրքիր տեսանյութը։ Առաջարկում եմ դիտել այն նոր ու հետաքրքիր ինֆորմացիա ստանալու համար:
Բարի դիտում :))

Փոքրիկ պատմություն Սուրբ Ծննդյան ծառի մասին՝ ամանորյա տրամադրությամբ

Մի վայրկյան փակում եմ աչքերս, հիշում տարվա ամենագլխավոր իրադարձությունները, հաջողություններն ու ինչու ոչ նաև ձախողումները, հետո ուրախանում, երբ զգում եմ, որ  լիարժեք եմ անցկացրել ամեն օրը, օգտագործել եմ ինձ տրված բոլոր հնարավորությունները ու լիքը-լիքը ձեռքբերումներ եմ ունեցել։ Ուրախանում եմ, որովհետև․․․ ես ուղղակի ուրախ եմ, խաղաղ, երջանիկ, դրական լիցքերով, նոր նպատակներով ու երազանքներով։ Իրականում շատ բան չի էլ փոխվում, ուղղակի օրացույցի տարեթիվը կրկին մեկ նիշով մեծանում է։ Բայց միևնույն է, ամանորյա տոների շունչը, գույները, տրամադրությունը փոխում են տարվա այդ շրջանի ռիթմը, և դեկտեմբերի վերջին շաբաթն ինձ համար ամենահեքիաթային շաբաթն է դառնում։ Յուրաքանչյուրն իր պատկերացումներն ու մտքերն ունի տարվա այս շրջանի վերաբերյալ։ Ամեն մեկը նույնիսկ իր սեփական ամանորյա սովորույթներն ունի, ես՝ նույնպես։ Ամանորից առաջ պարտադիր ավարտում եմ բոլոր կիսատ մնացած գործերս ու վայելում հանգստյանս օրերը ամենահարազատ մարդկանց հետ։ Ամենասիրած պահը նվերներ ընտրելն ու փաթեթավորելն է, խելագարվում եմ՝ ամենասիրածս մարդկանց իմ յուրահատուկ նվերներով ուրախացնելով։ Ամանորյա ամենահավես մթնոլորտն էլ տանը տոնածառ զարդարելուց է ծնվում։ Ամեն տարի ինչ-որ նոր խաղալիքներ եմ գնում կամ նվեր ստանում, և ամեն խաղալիքը կախելուց ջերմ հիշողություններ եմ ունենում, ամեն խաղալիք ու զարդարանք իր խորհուրդն ունի։ Իսկ ի՞նչ խորհուրդ ունի հենց ինքը՝ տոնի ամենագրավիչ եղևնին։ Գուցե լսել եք նրա ավանդույթի մասին, կամ որոշ բաներ գիտեք, ինչ-որ տեղ որևէ բան եք կարդացել դրա մասին։

Ահա և ողջ պատմությունը․

That's me in the middle of time and space. I'm already a graduate

-That was last year, this day. Do you remember how hard it was raining?

- Yeah, and we came home so late. That was a fantastic, funny day.

- Oh, look at this photo !

-No, that’s not a good one, delete it.

Colors, scenes, faces of known and unknown people, inertia, weather, words, unpredictable and the same time very expected events, I remember…

We walk, then we move faster, then we start running, sometimes we hurry, but where do we hurry? Dreams, goals, behind the future. Sometimes the dream becomes a goal, and sometimes the opposite. Maybe you don't admit, but I know. Sometimes we think so much about our future, our plans, that we move to another place, another region, and sometimes we miss. Once again, we brows the pictures, chat, or maybe think alone and move to another region, but this time it's old and real.

-This week are Sebastatsi’s days.

- Yes, that was last year the same time, but this year we are already graduates.

Last year?... How much has changed? The same faces, the same days, but something is different. We have changed, look, type, situation, year, everything is always different. We get up and start running very fast, but we forget to walk quietly, and that's why we're back, the same way is in sports. We are sitting on the path of the past and the future so often that the moment passes like a metro. Metro, camera, voices, colors, cold wind, November 8, I remember. What am I writing? Just a word in my text and again the past. But after losing the present, we want to go back again, but why, do we miss, do we wait ? Maybe ...

"Now I'm going to wrap it up, get dressed and go out, I'll be there at 18:00." Forgetting about my text again, I run into my mind. We all are hiding, want to show that we walk in time, but if you want to know the reality, we're trying. It is human psychology, our subconsciousness, that’s we in the midst of time and space.

Գիտելիքների ստուգում մաթեմատիկայից (3)

1.    Տրված են 6;17;18;24;29 թվերը:

ա) Այդ թվերից քանիսն են պարզ

1) 1    2) 2    3) 3    4) 5

Պատ՝․ 2) 2     

բ)Այդ թվերից քանիսն են  6-ի բազմապատիկ

1) 2    2) 0    3) 3    4) 1

Պատ՝․ 3) 3

գ) Առաջին թիվը չորրորդ թվի ո՞ր տոկոսն է:

1) 400    2) 25    3) 0,25    4) 20

Պատ՝․ 2) 25